Aan de wandel
Oh ja hoor, ik ging best wel eens aan de wandel! Soms in het weekend, bij mooi weer en wanneer ik daar zin in had… Een paar kilometer. We reden ergens naar een bos en liepen, samen met de kinderen een “paaltjes” route. Later liepen we ook wel eens een rondje samen, zonder kinderen, gewoon vanuit huis. Recent is daar wat verandering ik gekomen. In deze tijd van thuiswerken merkte ik dat het best moeilijk was om genoeg beweging te krijgen. Ik zit langer en meer achter mijn bureau. Toilet en koffie is dichtbij, ik hoef geen trappen te lopen of even een wandeltje naar een collega te maken.
Nieuw ritueel
Het wandelkwartje viel ook nu niet direct. Pas sinds afgelopen herfst werd het een bijna vast onderdeel van het weekend en later werd het dat ook voor de doordeweekse dagen, op de dagen dat ik niet ging hardlopen. Zelfs als het regende, gewoon op mijn regenlaarzen en met een paraplu in de hand . Een route van hooguit 7 of 8 kilometer, op mijn werkdagen meestal korter. Soms samen en ook vaak alleen. Het maakt mijn hoofd leeg, het ontspant en ik zie details die mij fietsend of hardlopend niet opvallen. Het is heel mindful. Heel vaak kom ik met een paar mooie foto’s weer thuis. Soms schrijf ik daar een haiku bij (zie hier en hier).
Onderweg…
En zo aan de wandel ontdek je steeds meer. Naast fietsknooppunten blijken er ook wandelknooppunten te zijn, wat een super uitvinding! Hiermee kun je zelf een route samenstellen zo kort of zo lang als je wilt. We hebben deze wandelknooppunten ook gebruikt om een halve marathon samen te stellen die we eind november hebben gelopen op de Veluwe. En ja, ik kwam onderweg, bij mijn bijna dagelijkse wandeling, ook wel andere markeringen tegen, waaronder een rood/gele, maar heb daar verder nooit bij stilgestaan. Het zou ook een mountainbike route kunnen aanduiden. Tot er ineens een bord verscheen… Deze rood/gele markering was de markering van een wandeltocht, het Noardlike Wâldenpad!
Lange afstanden wandelen
Lange afstanden wandelen, of zelfs op wandelvakantie gaan, die ambitie heb ik nooit gehad. Ik heb zelfs geen wandelschoenen. Maar nu begint het toch een beetje te kriebelen… Toch enigszins nieuwsgierig ging ik op onderzoek uit in de wereld van de lange wandelpaden. Ik leerde al snel dat er een verschil is tussen een lange afstand wandeling, aangeduid met LAW, waarbij begin en eindpunt minstens 150 kilometer uit elkaar liggen, en een streekpad, welke in een aantal trajecten een ronde maakt binnen één regio. Het Noardlike Wâldenpad is een streekpad.
En dan?
En nu vraag ik me af hoe dat nu werkt, zo’n lange wandeling maken. Je loopt van A en naar B en komt niet weer terug bij A… Hoe doen mensen dat? Wat neem je mee onderweg als je echt een paar uur onderweg gaat zijn? De onderzoeker in mij wil dat allemaal wel eens gaan ontdekken, leren, ervaren… En laat ik dan gewoon dicht bij huis beginnen, met het Noardlike Wâldenpad, waarvan het eerste traject zelfs begint in Bergum (Burgum op zijn Fries), het dorp waar ik woon.
Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan…
– Pippi Langkous –
Follow the sun!
Ja, ik ga het Noardike Wâldenpad lopen, dat is mijn doel! En ik geef mezelf de ruimte om dat in mijn eigen tijd en tempo te doen. Dus niet, elk weekend een stuk, binnen een bepaalde tijd afronden, mijn wandelsnelheid verbeteren of met als doel een wandeling van 50k aan te kunnen. Alleen maar lopen en kijken wat het me brengt. Ik ben heel benieuwd wat ik onderweg allemaal tegenkom, niet alleen wat ik allemaal zie onderweg, maar ook wat ik allemaal ga leren en ervaren over (lange afstand) wandelen. Mijn belevenissen wil ik gaan delen hier in een aparte blog. Wandel je met me mee?
P.s. Mocht je zelf meer willen gaan wandelen of gewoon nieuwsgierig zijn naar wandelen probeer dan ook zeker de app Ommetje van de Hersenstichting!
Gretchen Rubin van The Happiness project had vorig jaar een wandelchallenge: 20 minuten lopen elke dag in 2020 #walk20in20. Ze schreef er een blog over vol tips en fijne verwijzingen. Misschien kun jij er dit jaar #walk21in21 van maken!
