Een ode aan mijn moeder

Twee maanden geleden schreef ik de Ode aan mijn vader. Nu, rond moederdag, is het tijd voor een Ode aan mijn moeder. De levenslessen waarvoor ik mijn moeder dankbaar ben. Misschien herken je ze wel, bij jezelf of bij mij. En misschien ook een leuke tip voor moederdag, je moeder in het zonnetje zetten en haar, met een ode, bedanken voor alles wat ze je heeft geleerd.

Mantelzorger…

Het leven van mijn moeder staat de laatste paar jaar behoorlijk op z’n kop. Zoals ik al eerder heb geschreven heeft mijn vader Parkinson. Parkinson is een ziekte waarbij je langzamerhand achteruit gaat, steeds meer moet inleveren en steeds minder kunt. Ik heb veel respect voor mijn moeder die nu fulltime mantelzorger is. Ze heeft nog niet eens zo lang geleden (eindelijk!) een smartfone en ze redt zich ermee! 🙏 Ze heeft een rijles in een automaat gevolgd om in de luxe auto van mijn vader te kunnen rijden. Ze regelt al zijn ziekenhuisafspraken, zorgt dat hij zijn medicijnen op tijd krijgt en helpt hem zo veel ze kan.

Foto gemaakt door Kim van SheRadiates.

De ode…

Deze ode aan mijn moeder schreef ik jaren geleden al eens, net als de ode voor mijn vader. De ode heb ik geschreven in de vorm van 10 dingen die ik van haar geleerd heb, 10 levenslessen dus!

1. Oog voor de natuur. Oog voor de details, reeën in het veld, samen dennenappels rapen in het bos of mooie schelpen zoeken op het strand. Ik doe het nog steeds….
2. Creativiteit. Mijn moeder is erg creatief en heeft daarvoor ook alles in huis. En dat niet alleen, ze is ook goed in het verzinnen van een creatieve oplossing voor een probleem dat zich voordoet. Creativiteit is denk ik wel één van mijn kernwaarden. Creatief ben ik ook zeker, op een andere manier, maar toch.
3. Zelf doen! Deze is een logisch vervolg op de vorige. Mijn moeder maakte van alles zelf. Ze kan naaien, breien, haken… Ik herinner me nog een erg mooie princessenjurk die ze naaide voor op een versierde wagen. Al waren we er niet altijd blij mee. Niet met een zelf genaaid kledingstuk, maar ook niet altijd met de zelf gekortwiekte pony….
4. De vrijheid om te spelen en te creëren. Wanneer ik als kind bedacht dat ik wilde naaien, kleien, schilderen of wat dan ook… het kon altijd! Ik vind het mooi dat ik dat zo heb mogen ervaren. Creativiteit stimuleer ik ook zeker, maar wel binnen bepaalde grenzen (omdat ik niet zo goed tegen “rommel” kan 🙊).
5. Voor iemand klaar staan…. Gordijnen naaien, ramen lappen, schoonmaken, eten koken, oppassen, huisdieren verzorgen terwijl we op vakantie zijn… Mijn moeder doet het met alle liefde! Ik zou graag willen, maar het valt me niet mee als werkende moeder… Dus alle respect!
6. Thuis zijn met thee. Mijn moeder was eigenlijk altijd thuis wanneer we van school terug kwamen. Wanneer we huiswerk aan het maken waren werd er steevast rond half 4 naar boven geroepen dat er thee was. Met een koekje uiteraard. Ook ’s avonds was er altijd een kopje thee. Deze thee momentjes heb ik overgenomen, samen met mijn dochters, het zijn dierbare ritueeltjes, heerlijk!
7. Geven en delen. Kleine kadootjes voor de (klein) kinderen, spullen voor mensen die het minder hebben, vrijwilligerswerk doen… Ja, ook dat is typisch mijn moeder!
8. Doorzetten. Dat heb je denk ik bij de introductie wel kunnen lezen… Mijn moeder is een doorzetter en klaagt weinig. Ik herken het. Het is best een mooie eigenschap. Keerzijde is wel dat je soms wat te weinig voor jezelf zorgt, iets waar ik zeker mee worstel en wat ik mijn moeder ook gun.
9. Je hebt geen honger, je hebt trek! Ja, dit is er eentje die ook wel eens uit mijn mond rolt. Een andere veel gedane uitspraak “dan maak je maar zin” (wanneer we ons verveelden) heb ik wel onthouden, maar probeer ik niet te gebruiken 😄
10. Zuinigheid… Deze schreef ik ook al op bij mijn vader. Het klinkt een beetje zuur, zuinigheid, maar dat is niet hoe ik het heb ervaren. Ook ik ben meestal zuinig en daar schaam ik me niet voor. En dan gaat het niet alleen om geld, maar ook om spullen, de natuur etc. Ik zoek er nog een woord voor met een iets positievere uitstraling…

Met zelfgemaakte jassen, zelfgeknipte ponie’s en een bijtring/koord van garenklosjes 😉

Oefening in dankbaarheid

Een ode schrijven aan (één van) je ouders is een goede oefening in dankbaar zijn. Ook wanneer de band met je ouders niet zo sterk of goed is. Schiet je helemaal in de weerstand, kun je natuurlijk ook een ode schrijven aan iemand anders die je erg dierbaar is.

En nu ben ik benieuwd… Heb je iets gehad aan de levenslessen van mijn moeder? Ga jij er ook een schrijven voor jouw moeder?