Eigen zuurstofmasker eerst

Ja, eigen zuurstofmasker eerst…. Je hebt het vast vaker voorbij horen komen. Hoe je pas voor anderen kunt zorgen nadat je eerst voor jezelf hebt gezorgd. Makkerlijker gezegd dan gedaan… Mij lukt het dus vaak niet en ik denk dat ik niet de enige ben. Recentelijk liep ik er even weer keihard tegen aan. Ik schreef er een gedicht over.

Mantelzorgen

Zoals ik in mijn vorige blog al schreef heeft mijn vader Parkinson. Het is een vervelende ziekte waarbij je langzamerhand achteruit gaat, steeds meer moet inleveren en steeds minder kunt. Het wordt steeds zwaarder. Voor hem en ook voor ons, voor mijn moeder en mijn zussen, zijn mantelzorgers. Mantelzorgen gaat wat mij betreft niet alleen over de zorg voor een ander, maar ook over het zorgen maken over de ander. Mijn moeder neemt daarvan het grootste deel voor haar rekening. Daar heb ik veel respect voor. Mijn zussen en ik zijn gedurende de tijd ook steeds meer in die rol terecht gekomen. Het varieert van brandjes blussen en contact onderhouden met de thuiszorg tot een maaltje eten langsbrengen. En daarnaast ook je veel zorgen maken…

Alles laten vallen…

Hoe kwetsbaar deze situatie is bleek eind januari toen mijn ouders (en ikzelf) ineens Corona te pakken hadden. Mijn vader had geen enkele klachten, ik was alleen wat verkouden, maar mijn moeder was hier erg ziek van en kon niet voor mijn vader zorgen. Met mijn ene zus midden in een verhuizing en de andere zus op wintersport heb ik alles moeten laten vallen… Gedurende één week ben ik 100% mantelzorger geweest. Vooral voor mijn vader, maar ook voor mijn moeder. Enerzijds heel zwaar en intensief, anderzijds was de tijd met mijn vader (en moeder) erg waardevol (en soms ook moeilijk en confronterend).

En daar raakte ik dus mijn eigen zuurstofmasker kwijt…

Ik schreef er een gedicht over. Deze keer geen haiku maar een “echt” gedicht 😊 En ik denk dat dat heel goed mijn worsteling beschrijft.

Nou, dat dus… ik kom er niet zo goed uit. Nu ben ik wel benieuwd of je dit misschien herkent. Hoe kijk jij hier tegen aan? Hoe ga jij hier mee om? Heb je misschien nog tips voor mij (en voor anderen die hier ook mee worstelen)?