Regen

Deze keer een heel persoonlijk gedicht. Ik schreef het bij een stukje art in een oud boek (een altered boek) dat ik heb gemaakt geïnspireerd door een les van Carla Sonheim. Het beschrijft heel goed hoe ik mij voelde net na mijn scheiding. En als ik het nu weer lees kan ik nog steeds voelen hoe ik me toen voelde, alsof ik de hele tijd in mijn eentje in de regen stond. Gelukkig is er sindsdien enige tijd verstreken en is alles weer op zijn pootjes terecht gekomen en voel ik mij gewoon weer gelukkig en geliefd.

Wanneer de dagen donker zijn
Zwaar voelen
Je naar beneden drukken
Je omhelzen met een zwarte deken

Wanneer het buien regent
Niet te stoppen
Je plassen vol tranen huilt
Je overstromen

Wanneer je wegduikt in je jas
Onzichtbaar bent
Je wacht tot iemand je vindt
Je ziet

Wanneer je niet wilt zijn
Verloren
Je leeg voelt
Je niet meer vechten wilt

Wanneer je loslaat
Machteloos
Je mee laat voeren op
Je radeloze verdriet

Mocht jij dit gevoel herkennen, dat je alleen in de regen staat, weet dan dat het voorbij gaat. Tijd heelt alle wonden. Het is zo cliché, maar ook zo waar! Wat mij heeft geholpen is compassie met mijzelf, maar ook met de ander (mocht die er zijn) en dankbaar zijn voor alles wat WEL goed is en wat WEL goed gaat.

Mocht je meer willen oefenen met dankbaarheid…. Als je je inschrijft voor mijn nieuwsbrief krijg je 5 tips om je dankbaarheid weer een boost te geven. Ook heb ik een oefening voor je gemaakt: 31 dagen dankbaarheid. Deze kun je elk moment beginnen en in je eigen tempo volgen.

Mocht je meer van mijn gedichten willen lezen, kijk dan eens hier of hier.